شهادت تنها امیر دو جهان

پ.ن:

حســـن از هـــیبت  نامش جملی  را انداخت
باورم نیـــست کـه یک ضـربه علی را انداخت

باورم   نیـست  که  خـیبر  شـکن  از  پا  افتاد
حضــرت   واژه‌ی   برخـواستن   از  پــا  افــتاد

کم  نمکدان  تو  را هر  که نمک خورد شکست
باز  با  زخم  سرت  کعبه  ترک  خورد شکست

حوض صحن گوهرشادت را عشق است